Башкирские песни / Башҡортса йырҙар / Bashkir songs / Зов веков из глубины веков

Боронғо замандарҙан килгән саҡырыу, Тыныслыҡта йоҡлаған рухты уята. Боронғо тауыштарҙың шаулауын ишетергә мөмкин, Йөрәктә ялҡын, ул тәрәндә яна. Ҡанаттарын йәйеп, хыял оса, Ваҡыт томаны аша, алыҫ юл аша. Унда өмөт, көс, матурлыҡ, Донъяны әйләндерергә һәләтле. Күҙҙәрҙәге йондоҙ яҡтылығы, боронғо билдә кеүек, Төнгө ваҡытта юл күрһәтеүсе нур. Ул алға алып бара, ҡараңғылыҡты таратып, Яңы тормошҡа, яңы таңға. Олатайҙар йыры, йылға кеүек аға, Йәнде йыуып, тыныслыҡ биреп. Унда йәшәй йән, ул бик яҡын, Беҙҙе мәңгелек яҙмыш менән бәйләп. Зов веков из глубины веков, Пробуждает дух, что спал в тиши. Слышен шепот древних голосов, В сердце пламя, что горит в глуши. Крылья распахнув, летит мечта, Сквозь туман времен, сквозь дальний путь. В ней надежда, сила, красота, Что способны мир перевернуть. Звездный свет в глазах, как древний знак, Путеводный луч в ночной поре. Он ведет вперед, развеяв мрак, К новой жизни, к новой заре. Песня предков льется, как река, Омывая душу, даря покой. В ней живет душа, что так близка, Связывая нас с вечной судьбой.