Башкирская песня

Кемгә кәрәк ул хаҡлыҡ, Тамаҡҡа һөйәк булып ҡалған? Бында, Урал күккә ашҡанда, Башҡорт далаһы киңлек тапҡанда. Бында, аталар йыуан ерҙә ятҡанда, Ә балалар киләсәккә моңһоу ҡарағанда, Мин күрәм ялғанды, ул ағыу һымаҡ йәнде ҡыҫа, Ишетәм ирке менән сыҡҡан илауҙы. Ел йөрәккә камсы һуҡҡан һымаҡ, Ғәҙелһеҙлек, яуыз күләгә һымаҡ. Һәр тын алыу – үс алыу ҡысҡырыуы һымаҡ, Үҙгәреште көтмәй йығылғандар өсөн. Улар ҡысҡыра үткән быуаттарҙан, көл-күмерҙән, Ерҙе ҡанға буяғандар тураһында, Хаҡлыҡты баҡыр тәңкәгә алмаштырғандар, Ғәҙеллекте тупраҡҡа күмгәндәр. Ләкин мин ышанам, язалау ваҡыты яҡын, Халыҡ асыуы, тулҡын һымаҡ, Ялғанды, ул алдаҡҡа тулы йөрәктәргә ябышҡан, Йыуып төшөрөр. Ә ғәҙеллек, яҡты ҡояш һымаҡ, Тағы ла ошо ер өҫтөнән балҡып сығыр, Ә хаҡлыҡ, саф һәм имен, Көтөү өсөн йөрәктәрҙе ышаныс менән тултырыр. Ата-бабалар ҡаты ҡарағанын һиҙәм, Һәм көтәләр, мин бирешмәйем, хыянат итмәйем, Һәм һуңғы тынға тиклем көрәшермен, Беҙгә ҡалдырылған хаҡлыҡ өсөн. Кому скажи нужна такая правда, Что костью в горле у молчащих встала? Здесь, где Урал в небеса уходит, Где степь башкирская простор находит. Здесь, где отцы в земле сырой лежат, А дети смотрят в будущее с болью, Я вижу ложь, что душит, словно яд, И слышу стон, что рвется на свободу. Как будто плетью бьет по сердцу ветер, Несправедливость, словно злая тень. И каждый вздох – как будто крик отмщенья, За тех, кто пал, не дождавшись перемен. Они кричат из прошлого, из пепла, О тех, кто землю кровью обагрил, Кто правду подменил монетой...