Pianino G. Wolkenhauer (Stettin, ok. 1885) przed i po strojeniu

Odsłuchuję - i opisuję - ten filmik po kilku miesiącach od zdarzenia. I tak się zastanawiam: na ile ten mebel z przyciskami wydającymi jakieś dźwięki po 7 godzinach mojej pracy przestał być meblem wydającym dźwięki, a stał się pianinem? I cóż, nie mam odpowiedzi. Z jednej strony, nie ma wstrętnego hałasowania i perkusji, właściwych dla starych pianin. Z drugiej strony, ogromna, wysoka szafa wydaje z siebie dźwięku tyle, co nic - nawet, kiedy wszystko działa i wszystko stroi. I kiedy wszystko jest otwarte. Szkoda. Pianino jest górnotłumikowe, z ruchomą "klatką", która zasadniczo uniemożliwia jakąkolwiek precyzyjną regulację tłumika i dosłownie cudem jeszcze w ogóle działa. Strój nie jest najgorszy, bo na wysokości a1=420 Hz. Niewątpliwą ciekawostką jest to, że chórów strun jest o dwa więcej, niż klawiszy! Istnieją potrójne chóry b4 i h4, które nie mają przypisanych do siebie klawiszy. Trudno jest pojąć, po co zostały one zainstalowane, tym bardziej, że już w okresie wyprodukowania tego pianina istniały instrumenty ze skalą do c5, więc ewentualne zakończenie klawiatury na dźwięku h4 jest ze wszech miar nielogiczne (żeby nie było, widziałem w życiu jeden taki fortepian). No cóż, niezgłębione są tajniki produkcji pianin... #pianoimprovisation #pianotuner #pianotuning #klavierimprovisation #stettin