БОЗ ЯК МУЛЛОИ ФОСИҚ АЗ ҲИСОР

Тадқиқоти муосири илмӣ, таҷрибаҳои воқеии ҳаётӣ пурра собит кардаанд, ки ҳар қадар сатҳи таассубу хурофотпарастӣ дар байни мардум боло равад, ҳамон қадар мушкилоти равонӣ, ахлоқӣ, маданӣ ва сиёсӣ-мафкуравии аҳли ҷамъият бештар мегарданд ва монеаҳо дар роҳи пешрафти рушду инкишофи ақлонӣ ва иҷтимоию фарҳангии ҷомеа афзун мегарданд. Мо имрӯз дар асри 21-ум, асри пешрафту дастовардҳои бесобиқаи технологӣ зиндагӣ дорем, вале бо вуҷуди ин, ҳанӯз дар ҷомеаи дунявии мо шаҳрвандоне пайдо мешаванд, ки пойбанд бар андешаву мафкураи ҷоҳилона, хурофотӣ буда, ба доми ашхоси авомфиребу мутаассиб гирифтор мешаванд. Роҳи ҳалли мушкилоти зиндагии худро дар назди ин қаллобон меҷӯянд ва дар натиҷа туъмаи доми макр ва фисқу фуҷури онҳо мегарданд. Яке аз чунин ашхоси бадандешу бадкор Саидов Раҷабалӣ Соҳибович (лақабаш “Мулло-профессор”), соли таваллудаш 1971, зода ва истиқоматкунандаи ҷамоати деҳоти Шарораи шаҳри Ҳисор, собиқ аъзои ТТ ҲНИ, мебошад. Саидов Раҷабалӣ бо фиреби муолиҷаи дардмандон ва кушоиши кори эҳтиёҷмандон тавассути дуохонӣ, ба аъмоли маъмулии қаллобӣ ва фиребгарона аз қабили “бахткушоӣ”, “гармсозӣ”, “ҷинбарорӣ” ва гӯё шифобахшӣ аз “безурётӣ” машғул буд. Аксарияти муштариёни ӯ занону духтарони дорои эътиқоди баланди динӣ ва аз лиҳози донишҳои дунявӣ бесавод будаанд. Маҳз аз ҳамин омил истифода бурда, Саидов Раҷабалӣ бо роҳи раҳгумсозӣ, баъзе аз онҳоро ба ивази нагирифтани маблағи ба ном “даму дуо”, ба корҳои зишту беномусона, ҳамхобагӣ ҷиҳати қонеъ гардонидани нафси...