Ibrat hikoyalar to'plami #quran #part #ibrat

Dehqon bilan Ayiq ertagi Bir bor ekan, bir yo’q ekan, bir dehqon bo’lgan ekan. Uning uyi o’rmon etagidagi qishloqda ekan. Dehqonning birgina sadoqatli otidan boshqa hech kimi yo’q ekan. O’rmonda esa bir ayiq yashar ekan. O’sha ayiq kattagina bir to’nkaga o’tirib olib, payraha yulishni yaxshi ko’rar ekan. Ora – chora bo’kirib ashula ham aytarkan. Bir kuni dehqonbobo sholg’om ekish uchun dalada xirgoyi qilib, yer hayday boshlabdi. Uning ovozini eshitgan ayiq to’nkasini quchog’iga olganicha dala tomon yo’l olibdi. Borib dehqonga o’shqira boshlabdi: — Hoy chol, nega to’nka o’yinimni buzyapsan? Hozir seni majag’lab tashlayman! — Unday qilma, ayiqpolvon. Kel, yaxshisi birga sholg’om ekaylik. Hosil yetilgandan so’ng esa menga uning ostki qismi bo’laqolsin, senga esa ustkisi, — debdi dehqon. — Xo’p, mayli. Faqat o’zing ishla, men esa to’nkamda o’tirib tomosha qilaman. Kunlar o’taveribdi. Quyosh charaqlab, yerni qizdiribdi. Yomg’ir yog’ib ekinni sug’oribdi. Ularni ko’rib ayiqpolvon xursand bo’lib do’rillabdi: Hoy, bobodehqon, hosilning ustini yig’ib olish kerak! Yo’q, ayiqpolvon, hali erta. Kuzgacha kutaylik, — debdi dehqon. Kuz kelibdi. Sholg’om kattakon bo’libdi. Ayiqpolvon kelib, yana do’rillay boshlabdi: Hoy, dehqonbobo, hosilni qachon yig’ib olamiz?! Ana endi vaqti keldi, ayiqpolvon! — javob beribdi dehqonbobo. Dehqon hosilni yig’ishtira boshlabdi. Ayiqpolvon bo’lsa shu on hoziru nozir bo’libdi – da: Qani, dehqonbobo, tegishimni ber – chi, — debdi. Ha, mayli...