Орзу Исоев: Ба духтари гулам, Таманно

БА ДУХТАРИ ГУЛАМ, ТАМАННО. Ончунон аз ин ҳаёҳу хастаам, К-аз лабонам дарнамеояд ҳуруф, Лек меларзад ба харҷи ҳар нафас, Дар сукути ман садои уф-уф. Оҳ, ман кайҳост аз дунёи дун, Чашмҳои хешро барбастаам, Дар нишемангоҳи ин роҳи сафар, Навдаам, як навдаи бишкастаам. Достони навдаи бишкастаро Духтарам, як рӯз мехонӣ, агар Аз вуҷуди вожаҳову ҳарфҳо Мешиносӣ авҷи овои падар. Духтарам, як рӯз, як рӯзи Худо, Саҳфаеро аз китобам боз кун. Чун бубинӣ, сатрҳо зиндонианд, Ҷои ман дар осмон парвоз кун! Ин манам дар сатрҳо печидаам, Ин манам дар ҳар ҳиҷо омехта. Ин манам, к-аз чашмҳои зиндагӣ, Ашкосо дар китобе рехта. Гарди раҳро дар ҳарири шишаҳо, Менишонад боди саҳрогарди шум. Мешавам дар ғуссазоре оқибат Гуми гуми гуми гуми гуми гум! Рӯзгоре баъди ман во мекунӣ, Чашми хеш бар пешвози рӯзи нав. Бо лабони шед ман мебӯсамат, Гарм- гармак ҳар саҳар бо сӯзи нав! Гоҳ меборам ба пушти равзанат Ҳамраҳи боронҳои тирамаҳ, Гоҳ дар шабҳот равшан мешавам Дар вуҷуди ахтару дар чеҳри маҳ! Достони навдаи бишкастаро Духтарам, як рӯз мехонӣ агар, Аз вуҷуди вожаҳову ҳарфҳо Мешиносӣ сӯзи овои падар!