Субхони Саид - Дил меравад зи дастам

Субхон Саидов / Субҳони Саид Дил меравад зи дастам, соҳибдилон, Худоро, Дардо, ки рози пинҳон хоҳад шуд ошкоро. Киштинишастагонем, эй боди шурта, бархез, Бошад, ки боз бинем дидори ошноро. Даҳрўза меҳри гардун, афсонаест афсун Некӣ ба ҷойи ёрон фурсат шумор, ёро. Дар ҳалқаи гулу мул, хуш хонд дўш булбул, Ҳоти-с-сабўҳуҳуббу ё айюҳас-сикоро! Эй соҳиби каромат, шукронаи саломат, Рўзе тафаққуде кун дарвеши бенаворо. Осоиши ду гетӣ тафсири ин ду ҳарф аст, Бо дўстон мурувват, бо душманон мадоро. Дар кўйи некномӣ моро гузар надоданд, Гар ту намеписандӣ , тағйир кун қазоро. Он талхваш, сўфӣ уммулҳабоисаш хонд, Ашҳолано ва аҳло мин қиблат-ил-узоро. Ҳангоми тангдастӣ дар айш кўшу мастӣ, К-ин кимиёи ҳастӣ Қорун кунад гадоро. Саркаш машав, ки чун шамъ, аз ғайратат бисўзад, Дилбар ,ки дар кафи ў мум аст санги хоро. Оинаи Сикандар ҷоми Ҷам аст, бингар, То бар ту арза дорад, аҳволи мулки доро. Хубони порсигў бахшандагони умранд, Соқӣ, бидеҳ башорат риндони порсоро. Ҳофиз ба худ напўшид ин ҳирқаи майолуд,