Байка Кандрата Крапивы «Дед и баба» читает Галина Ворожбит

Кандрат Крапіва "Дзед і Баба" Ехаў Дзедка на кірмаш, 3 ім на возе — Баба. Конік з выгляду — дарма, Ды цягнуў ён слаба: Меў не болей двух гадоў, Як суседзі кажуць. Баба ж тая — сем пудоў, Сама меней, важыць. Пад узгорак або ў гразь — Конь насілу возьме. Стала Баба памагаць... Седзячы на возе. Што ж, каню другі гадок. Дык яна — за білы Ды нагамі у перадок Пхне, як мае сілы. — Кінь, дурная, бо зганю! — Дзед тут Бабе кажа. — Ты паможаш так каню, Як хваробе кашаль. — Ах ты, ёлупень стары! — Баба Дзеда лае. — Стой жа тут, хоць ты згары! Мне бяда малая. Потым — гоп яна з калёс, Села ля дарогі, А каня як чорт панёс, — Дзе ўзяліся й ногі! *** Ва ўстановах часам ёсць Вось такія ж "бабы": Здэцца, й робяць яны штось, Але справы — слабы. Ды такая не ўцячэ! Скажам ёй нарэшце: — Мо без вас было б лягчэй? Паспрабуйце злезці!