Қироати шеъри "Забони Модарӣ"-и Бозор Собир аз ҷониби Ортиқи Қодир

Ҳар чӣ ӯ аз моли дунё дошт, дод, Хиттаи Балху Бухоро дошт, дод. Суннати волою девон дошт, дод, Тахти Сомон дошт, дод. Душмани донишгадояш дониши Сино гирифт, Душмани бесуннаташ девони Мавлоно гирифт. Душмани санъатфурӯшаш санъати Беҳзод бурд, Душмани бехонааш дар хонаи ӯ ҷо гирифт. Дод ӯ аз даст гурзи Рустаму Суҳробро, Барбарони нотавонеро тавоно кард ӯ, Номи худро ҳамчу гӯри Рӯдакӣ аз ёд бурд, Қотилони хешро машҳури дунё кард ӯ. Қомати кӯтоҳи Манғит аз манори каллаи аҳли Хуросон шуд баланд. Пастии саҳрои Қипчоқ аз баландии Бадахшон шуд баланд. Халқи тоҷик, халқи армон. Об дар чашм, чун ятимон. Дар лабаш хашм, чун ятимон. Аз Ватан то бар кафан, ҳар буду нобудаш, ки буд, бар кафанталбу ватанталбандаҳо бахшиду дод. Аз Ватан то бар кафан худро адо кард, Аз Ватан то бар кафан худро гадо кард. Душмани дарвеши худро шоҳу доро карду худ дарвеш шуд… Дар миёни тангчашмоне, ки чашми тангашонро, ҳеҷ ганҷе пур намекард, Ҳафт хони Рустамашро барҳадар густурд, Ҳафт ганҷи қиммати Афросибашро барҳадар рехт, Ҳафт мулкашро фидо кард. Дар миёни тангчашмоне, ки дар чашмонашон, солҳои тангиро медид ӯ, гаҳ дар оташ, гаҳ дар об, Таҳ ба таҳ бо сӯхтанҳои манори Суғдиёнаш сӯхт-сӯхт, Бо харобободи девору дари Афросиёбаш шуд хароб. Лек лафзи модарияш, ҳамчу номи модараш, дар забону дар даҳонаш монд-монд. Ҳар сухан бо шири модар сахт шуд, дар устухонаш монд-монд. Худ ба худ дар гӯшаи хоки диёр, аз ҷудоӣ, аз ғарибӣ, ӯ гиристу гиряҳо бар обшорон ёд дод, лафзи куҳистоние бар боду борон ёд дод.