Ашъори Ҳофизи Шерозӣ. Юсуфи гумгашга боз ояд ба Канъон, ғам махӯр.

Аватар автора
Дикий мир в полном движении
Хоҷа Шамсуддин Муҳаммад Ҳофизи Шерозӣ (форсӣ: خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی; тақрибан 1325[1][2][3], Шероз, Muzaffarids of Iran[d] — на пештар аз 1389 и на дертар аз 1390, Шероз, Имперотурии Темурӣ[d]) — шоири форсу-тоҷик, суфӣ ва ҳофизи Қуръон. Зиндагинома Соли 1321 дар шаҳри Шероз, ки даҳҳо адибони забардаст аз хоки он хестанд, ба дунё омада, тамоми умр дар он ҷо зистааст. Номи шоир Шамсиддин Муҳаммад ва тахаллусаш Ҳофиз аст. Сабаби "Ҳофиз’’ тахаллус гирифтани шоир он аст, ки ӯ Қуръонро аз ёд медонист ва ба 14 навъ онро тиловат мекард. Ҳаргиз намирад, он ки дилаш зинда шуд ба ишқ, Сабт аст бар чаридаи олам давоми мо. Бобои Ҳофиз, ки аз Купо ном музофоти Исфаҳон буд, ҳангоми ҷавонии падари Ҳофиз ба Шероз мекӯчад ва дар он ҷо иқомат ихтиёр мекунад. Падари Ҳофиз, ки Баҳоуддин ном дошт, дар Шероз ба касби тиҷорат машғул буд. Модари ӯ аз аҳли Козрун буд. Зиндагии осоишта дар хонадони Ҳофиз дер напоид. Ҳанӯз дар вақти тифл будани Ҳофиз падари ҷавони ӯ аз олам гузашт. Аз ӯ чанд фарзанди хурдсол ятим монданд. Дар андак вақт мероси гузоштаи падари Ҳофиз тамом шуд. Бародарони ӯ ба ҷустуҷӯи луқмаи ноне ба ҳар тараф рафтанд. Ҳофиз, ки дар байни онҳо аз ҳама хурд буд, бо модараш дар Шероз монд. Модар фарзанди худро аз хӯроку пӯшок таъмин карда натавониста, ӯро ба дари сарватманде ба хидмат дод. Ҳофиз баъд аз чанде ба хидмати нонвоӣ ба шогирдӣ истод ва касби хамиргариро пешаи худ сохт. Касби Ҳофиз хурдсол басе вазнин ва тоқатфарсо буд. Ӯ аз нимаи шаб то субҳ хамир мекард ва музди ба...

0/0


0/0

0/0

0/0