Taşlıcalı Yahyâ - 6 - Dâvâ yı Aşk

Târik-i dünyâyı gözler evliyâ evlâ görür Aynına almaz avâmun aynını a’mâ görür (Velî zatlar dünyayı terk edenleri gözlerler. Onları daha üstün tutarlar. Sıradan halkın gözüye bakmazlar. Onların gözünü, bakışını âmâ bakışı olarak görürler. ) Gözi açuklarla manzûr-ı ulü&olur Mest-i câm-ı vahdeti bî-bâk ü bî-pervâ görür (Gözü açıklarla, akıl sahiplerini bekler durur. Birlik kadehinin sarhoşu olan kişiler korkusuz ve çekincesiz olarak görür.) Kendüni yoklukda yokla âlem-i envâra var Sûfî-i sâfî der-i lâdan geçer illâ görür (Sen, kendini yoklukla yokla. Nurlarla dolu olan âleme var. Kendini saflaştırmış olan sufi, lâ’nın kapısından geçip illâ’yı görür. ) Halkı büyük gösteren âyînedür gerdûn-ı dûn Bilmeyenler serçe iken kendüyi ankâ görür (Bu alçak dünyada halkı büyük gösteren aynadır. Kendini bilmeyenler bir serçe kadar küçükken kendisini anka kuşu gibi görür. ) Cânib-i Hakka teveccüh eylese ehl-i safâ Aynı ile Ka’be-i maksûdını peydâ görür (Safa ehli olan kişiler Hakk’a doğru yönelseler amacı olan Kâbe’yi gözleriyle açıkça görürler. ) Görmemek yeğdür o görmekden Hudâ göstermesün Mâyil-i dünyâ düşinde muttasıl dünyâ görür (Dünyaya meyilli kişiler rüyasında sürekli dünyaya ait şeyleri görür. Böylesine bir görmektense görmemek elbette daha iyidir. Allah göstermesin.) Bildüği yanılduğına değmez ey Yahyâ müdâm Her baka bilmez bu fânî âlemi zîbâ görür (Ey Yahya! Bu geçici dünyaya bakan hemen herkes burayı güzel görür. Oysa insanın bildiği, yanıldığına hiçbir...